Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
Н А Р О Д Н І Х У Й О М Ы Й К Ы

К О Л И Б Л Я Ц Ь К І
(U KOLIBY: Vybor obhrouble eroticke poesie verhovinskeho lidu na Podkarpatske Rusi. – Mukacevo, 1933).

Та туда, каже, туда,
Ай туда, тудайка.
Котра дuвка чорнобрывка,
Тото пичодайка.

Коли я быв малый хлопець,
Тай малинька лялька,
Сажали ня дuвкы на пец,
Цюльовали в яйка.
Типир вже ня ни сажавуть,
Бо ми яйка оброставуть.

На високuв полонінї
Попик косов косить.
Тай Маріка, біла дuвка,
Йому пичку носить.

Ой ишов я горі путьом,
Тай горі потоком.
Як увідїв красну дuвку,
Стала пуца дротом.

Ой ишов я горі путьом,
Пичка траву пасла.
Ни мuг им ся здивовати
Яка была красна.
Ни мuг им ся здивовати,
Тай подивовати.
Мусїв я ся изгнути –
Пичку цюльовати.

Николаю, я вмираю,
Ниєбана буду.
Поєби ня, Николаю,
Я тя ни забуду.

Николаю, я вмираю,
Великый бысь урuс,
Нuжкы бы тя ни боліли,
Кыбысь на ня улїс.

Взяли хлопця у катуны,
Мого милинького.
Тко мене єбати буде,
Бо ни маву кого!

Ой пuшов я до куміцї:
– Славай Йсусу Христу! –
А вна менї указала
Пизду кешелисту.

Хвала Богу небесному,
Дала пизды ничесному:
Єбав мене попuв Гриць,
Я думала што вто нич.
А як зачав Гаврило,
З пизды ми ся курило.

Горі селом ходила,
Стеблом пичу чuхала.
Повішу ї на бучка,
Най там висить нибuжка.

Ишла пизда через воду,
На камени сїла.
“Напивайся, пичо, воды,
Бо сь колбаску йзїла”.

Дuвчинонька, дuвчинонька
Перед пецом спала –
Шкода йuв ся стала:
Так йuв мачкы пичу йзїли,
Лем хряпка опстала.

Ой в котрої дuвчинонькы
Продїл меж очима,
Тота мене дuвчинонька
Єбати навчила.

На высокuв полонінї
Качур качку єбе.
Ни журися, біла дuвко,
Так я буду тебе.

Єбали ся воробчата,
Єбали, єбали.
А старому воробкови
Єбати не дали.

Ой ишов я горі селом,
Та найшов им пілник.
“Дайте, дuвкы, трічі пічі,
Бо я ворожілник”.

Ой ишов я попуд горы,
А горы дрыжали,
Бо там дuвкы хуя били,
А жоны держали.

Мене мамка породила
Чистиньку, ги папірь,
А ты мене продїрявив,
Дїрявив бысь матїрь!

Ой ни бий ня, моя мамко,
Ни выбий ми очи –
Мене паны ни єбали,
Лем двоє сей ночи.

На тuм боцї, при потоці,
Коромпава дичка.
Уддавай ня, люба мамко,
Бо свербить ня пичка.

Коломыя, коломыя,
Коломыя – місто.
Загубила дuвка пичу,
Як місила кісто.

Ой, Боже мuй милостивый,
Якый я голоден.
Єбати бым якось єбав –
Робити м ни годен.

Ишла пича из Хамничя,
А хуй из Драгова.
Стрїтилися на розпутю:
– Будь, пичо, здорова!

Через гору, через хату
Ишло дuвча на шалату.
А шалаты ни нарвало,
Лем си пичку розuрвало.

Сидить баба перед пецом,
Ногы на полици.
Позирає меже ногы,
А хуй у гузици.

Коли я быв невеличок,
Назбирав я торбу пичок.
Єдна была дуже стара,
Вта ми з торбы выскакала.
А я за нив у погонї,
Здогонив ї у прогонї,
Ударив ї старов дугов –
Тримайтеся єдна з другов!

А я мушу за Майдан
Буракы копати.
Кому хочу тому дам
Мало заєбати.

Гуюйuв, гуюйuв,
Єбало ня сто хуйuв!
Ищи буде триста –
Буде пизда чиста!

Єбав мене патикарош,
Єбав мене Дюла,
Єбали ня штири хлопцї
А я нич ни чула.

Крути-верти, а мішай,
Середину ни лишай –
Середина погнила,
Куды пуца ходила.

На високuв полонінї
Три дуби лежали,
Дїдо бабу поєбав,
Онь горы држали.

Ишла баба через воду,
Тай пудняла ногу.
Дїдо думав ош капличка –
Помолився богу.

Перед пецом огинь горить,
А взаду посуха.
Та так дїдо бабу єбе,
Што тягне за уха.

Дuвчинонько, дuвчинонько,
Єбав бы тя заєць –
Таку малу пичку маєш,
Што ни стає палець.

Та пuду я в полонинку,
В полонінцї ямка.
Та дай менї, дuвко, пичкы –
Розказала мамка.

Тече річка невеличка,
Хочу – перескочу.
Єбе мене мuй милинькый
Коли я захочу.

Дuвко з Боржавы,
Не ходь за нами,
Бо ты маєш цїмбаловку
Меже ногами.
Тота цїмбаловка
Лем на дві струны –
Тко ся хоче навчити,
Має ся уженити.
Я сам паробчив,
Я вже ся уженив,
Я на тоты цїмбаловкы
Давно ся навчив.

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |