Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

СПUВАНКА ЗА ДЯКОВАЛНА
Дякуву вам, няньку, што сьте ня вчинили.
Мамко, вы ня вродили – дякуву и вам.
А што по копони дуже ня ни били,
Дякуву сусїцькым наремным дїтвакам.

Вчитилькам я дякуву, ош ня в школї вчили:
Хоть писати знаву, а читати – нїт!
Вчитилям я дякуву, ош изо мнов пили:
Каждый добре знає – палинка ни мнuд!

Дуже файно дякуву фuвникам катунськым –
За чотыри годы, што м быв катуном,
Вчили ня гырчати писсьо, по дикунськы,
Й хоть якый бым лымпош – быти лигіньом!

Дале пак пять годuв в универзититї
Вчили ня – дурного! – быти мудрецьом.
Й досu свою мудрuсть держу я в секретї,
Бо иннись є звирьхы, тко є дураком!

Я робив в новинцї, й дякуву ушыткым,
Што брехали людьом так, гикой и я.
Може наші бріхнї дуже легко витко –
Дяка тым, тко читать й вірує бріхням!

Дякуву ти, жоно, што сь дїти сплодила:
Вд мене, ци ни вд мене – я на вто ни збав!
Дякуву вам, дїти, што сьте ня ни били –
Кuлько и што мuг им, тuлко м вам и дав!

Дякуву ти, Боже, што м на сьому світї
Пив, гуляв, лигінив и писав стихы.
На Страшнuм Судї я лем за них в отвітї –
Лем за них ми втпустиш всї мої грїхы!

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |