Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

СОНЕТ ЗА ПРОМИНУЛОЄ ДЇТИНСТВО
У проруби сполокана верета,
На шпарзї висячи, замерзла вже домак.
Кочолї на ногах, на грудьох сведер –
Я йду ся ховзати на льодяный арсак.

Арсак, ги скло, летить крозu заметы,
Лuд світиться, погойкує дїтвак
Такоє штось, што зза страшного лета
Ни врозуміє анитко нияк.

Из рота, з носа клубами бє пара,
Челлені рукы, бо – без рукавиць…
Все скорше й скорше! – чуву вже ош зараз

Вать в небо злечу, вать упаду ниць!..
Вто была скорuсть! Айбо дниська знаву:
Рокы дїтинські щи май скорше пролїтавуть!..

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |