Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
Б И Т А Н Г U С Ь К І С П U В А Н К Ы

С П U В А Н К Ы З А Й О Б А Н Ы Х Р О Д А К U В

С П U В А Н К А З А Є Б А Н О Є Ж И Т Я

Уштыко вто, што вам иннись лем сниться,
Я пережив, пропив, згирив на пню.
Типирькы мы став старый, гикой гузиця,
Й, гикой гузиця, мерзко морконю:

Я єбав тото житя,
Што прuйшло без воротя,
И ни встиг им, ги чилинник, пернути:
Были пянкы, фрайиркы,
Балачкы и болячкы –
В гробі лежу вд злости перевернутый.

Судив ми Бuг в такый страшный час жити,
Коли м курварство й пянство забывав:
Живому треба лем єбати й пити,
Бо з гроба хуй ни єден ни стырчав.

Я єбав тото житя,
Кой курварство и питя
Гет удвержено, авать запущено:
Люблять пянкы фрайиркы,
Люблять єблю єбакы,
Як в говіня, так у пущаня.

Ни віруйте, ош є дись аналїтикы,
Што вам дадуть рецепт на всьо житя.
Єбіть вы тво, што кличеся полїтиков –
Грибіть дуткы й ни запустіть питя.

Поєби ты вто житя,
Кой ни єбеш до путя,
Кой житя ся над тобов выйобує.
Бо надыйде такый час.
Кой тя буде бити фрас,
Ош ни мав ись нич, а Смирть вже туйкы є!

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |