Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

СПUВАНКЫ ЦЇМБОРАМ ДЇТИНСТВА,
КОТРЫ СИСЇ СПUВАНКЫ ВЖЕ НИГДА НИ УЧУВУТЬ
ИВАН ПЕТРОВЦІЙ–ФИРІЙUВ
Ци мош увідїти як музыка летить?..
Ци мош слызу из серця в грудьох стерти?.. –
Ушытко мош, кить динь иде сятый,
Якый щи ни тайить твоєї смерти!..

Иваночку! Я звідаву тя днись,
Куды ся дїли дны тоты медові,
Кой мы з тобов – два цїмборы! – вбнялись,
Й попасуєме за селом коровы?

Де зимы вты, кой мы – колядникы! –
Вінчуєме по вшыткому Осойи?!..
А в небі світяться малинькі звіздочкы,
Й дрыжать уд студени, ги мы обоє?..

Иваночку! Тямлю вты вечоры,
Коли ты брав гармонію у рукы!..
О, як ты гув! Спиралися вітры
И слухали ниумираві звукы!..

Та й сього вечора Осuй ни спить –
Серця ся чиляди сповнявуть силов,
Яка у твойuв музыцї летить
На тых твойых тонкых дїточых крылах.

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |