Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
Н А Р О Д Н І Х У Й О М Ы Й К Ы

ШИЛИЯКІ

Гий, гузицьо моя чорна,
Што сь ми надоіла:
Сяду нaголо на шпор –
Гет убысь згоріла!

Йшов им улицьов гузьков,
Ткось ня йобнув ґерендов:
Дїдову му курицю –
Ни мош прuйти улицьов.

Тко малым ів гuнячку,
Збере грибuв онь тачку.
Тко малым гuна ни ів,
Верне з хащі без грибuв.

Уд пива
Голова крива:
Треба пити доста,
Обы была проста!

Карандачить дїтвачок:
– Дайте, уйку, петечок,
Вать даяку гуньку,
Бо вдмерзне ми пунька!

Гий, ниборе, хлопче,
Й гuно тя розтопче.
А ты на Марусю
Вже утягаш пуцу!

Ты пuздри –
Які сморкаті,
А як знавауть
Ся єбати!

Хоть ми гуди,
Хоть ми ріж,
Хоть ми адде
Пизду йзїш!

Йончі лїзе на ипирю,
А ипиря гне ся й гне.
Файно буде попuздріти
Як ся Йончі наїбнe!

Жоны в потоцї ся мыли.
Я зза кoрчuв позирав –
В них росте меже ногами,
Хоть и чорна, та – трава!

Пича в шпорї вгинь наклала.
Пуца грітися прийшла.
Пича перстом помахала.
Пуца вся в слызах пuшла.

Пича пизду попросила
Вбы сметаны надойила.
А пизда регоче –
Єбатися хоче.

Сколомыйка, сколомыйка,
Сколомыйка – місто.
Дuвка пичу попарила
Кой місила кісто.

Пича вткрылася,
Ги гавра.
Хуй залїз у ню
До завтра.

Кить хоч, моя мила мамко,
Вбым ни дала хлопцям ямкы,
Та узьми иглу и нитку,
Та заший ми пичку вшытку.

Серед плаю, в хащи скраю,
Там, де вшытко витко,
Дuвка пичу зашивала
Виритянов нитков.

Цицька свербить на погоду,
Пичка – вд єбаню свербить.
А ба што вто годно быти
Кой гузиця засвербить?!

Пуд березов, нитвереза,
Пуца пичу бовтков бє:
Пуца ґрайцарь загубила –
Пича найшла й ни дає.

Йой, што м відїв на Иван-динь
За нашов стодолов:
На голові в дuвкы вінок,
А пича вся гола!..

Якый басaш нивиликый,
Як у басы ріже.
Лем увидить чорну пичу –
Нaколїнкы лїзе.

Марька йогов ся займала
Каждый динь и каждый вичuр.
И типир свuй нuс довженный
Легко стомить собі в пичу.

Гий, кобы лем Бuг помог,
Обы дuвку йобнув йог:
Товды дuвка – йогнута,
А не, ги все – йобнута!

Ишли дuвкы через хащу,
Стрітили Матїя:
Попытали меже ногы –
Слабинька надїя.

Дuвкы палинкы попили
И домu йшли млаками –
Будюґови поздыймали
И пиздами гавкали.

Пой, білявко,
В кoрчї густі,
Та вчуєш як
Трава росте.

Ой веду я білявину
Тай у корчuвля,
Най гузиця йuв узнає,
Ци тепла земля.

Де вдданицю в хащи ймив,
Такый там ї убалив…
Встала й никать удданиця,
Ци ни каляна гузиця.

Докu цоркаш,
Дотu слухаш.
Докu дыхаш,
Дотu пукаш.

Срала дuвка. срала,
За траву ся ймала.
А трава ся врвала –
Дuвка в гuно впала.

Через двирї тай на кuхню
Суне пича бороду:
– Дайте пікницї изїсти,
Бо здохну из голоду.

Ишла пича через воду,
Тай на плиту сїла.
Ой напийся, пичо, воды,
Бо сь пікницю іла.

Я гузицьов сїла в потuк,
И – ниякої біды:
Пича пікницю изїла,
А типирькы пє воды.

Пича чорна, волосата,
Через потuк йде на путь.
Пуца скочила з левором:
– Воду туй ни каламуть!

Через возuр лїзе в хыжу
Й гойкать хуй: “Пизду заріжу!» –
Кыник з пічї лем кыне:
“Ни заріжеш, гуканe!”

Хотїв им ся устрілити:
Пуцу д голові приклав,
Лем им перстом стис на яйця –
Анничцї в пизду попав!

Гий, лынґарь им и битанґа –
Ни страшить ня й прокурор:
Кой им мамі лїз из пічї,
У руках держав левор!

Дам бирову, фішкарошу,
Раз дuстане й прокурор.
Міліцїштови дам двычї,
Бо у нього є левор.

Я у пана файно жила.
Вто ни вто, што анде туй:
Пила м, іла м што м хотїла,
А робити? Най му хуй!

Ни за мою петечину,
А ни за холошнї –
Давуть дuвкы заєбати
Лем за файні гроші.

Полюбив мене корчмарош.
Лем ни дорого любив:
Сижу я без будюґовuв,
А в руках – єден рубиль.

Ой, Маріко, дай ми, дай,
Бо пuду у куперай.
Но, а там такі курвы –
Впстане хуй без головы!

Гий, дuвкы, тко без роботы,
Йдїть робити в куперай:
Там напоять, нагодувуть,
А щи уєбуть каммай!

Ни живіть, дuвчата, дома,
Ай живіть в купераях –
Там навхтема пича мокра,
И ґрайцарик у руках.

А Поланя чилядина
Така, гикой треба:
Кить робити, та го робить,
Кить єбати – єбе!

Ни хотїла, а пuшла,
Ни кортїло, а дала.
Дала раз, дала щи –
Так, онь кыник тріщить!

Гий, кыбы вы, люде, знали,
Як ся Йван набідовав,
Докить в хащи, зрана, наще,
Трьох дuвок переєбав!

А у лїсї при орісї
Дuвкы єбаня ладять:
Дві ся єбуть й смівуться,
Три ниєбані стоять.

А я хлопцям даву пічї –
Зночи трічї, зрана трічї.
Йсе при тому, што всьый динь
Хуй з пызды стрчить, ги пинь.

Онь чотири лиґінї
Єбали ня у млинї.
Та было ми того мало –
Дома щи м чотирьом дала!

Мы, дuвкы, ни перебачме
Йванови за всьых сятых:
Нашых уєбав троїчко,
И сїмох – домак чужых.

Кажуть люде, ош я нероб –
Робити ни хочу,
Та я за нuч по сїм жuн
Вашых потолочу!

Дисять раз на падаминтї,
Вuсuм раз на кuхни.
Бuлше, дuвкы, ни бируву –
Яйця ми упухли.

Сїчу, сїчу сїчку,
Посыпаву пичку –
Иван просить єден раз,
А я даву дисять раз.

Гий, кuлько в ня лигіникuв,
Ачий онь — шішнадцять:
Два - в роботї, два - в єботї,
У шору - дванадцять.

Ты роздїлась –
Чудотворна:
Тїлом – біла,
Пичов – чорна!

Я серцьом чуву
Часу габу:
То мене – єбуть,
То я – єбу!

Ой морока, вта морока,
Лем товды морока,
Кой у хлопця пуца тонка,
А пича широка!

Марька хоче ся єбати –
Иванка приперла.
Кой вздріла му пуцинятко,
Та уд сміху вмерла.

А богдай тот лиґінина
Издох там, де бывать:
Женитися ймак ни хоче,
А за пичу кывать.

Ой на горі манастырь,
А в долінї – вшкола.
Котра дuвка без цицьок,
В тої пича гола.

Біла слива сухо, криво
Росте серед саду.
В двадцять лїт цицьок нїт –
Што вто за порядок?!..

Я на свальбі люблю здріти
Як из лиґінями
Вытанцьовувуть дuвкы –
Дрыґавуть цицьками.

Кой дuвкы идуть до танцю,
Онь хыжі здрыґавуться –
Так цицьками матлюґавуть,
Мало ни вдрывавуться.

Ты, Маріко, – в поле!
Анничка – в науку!
А Оленї-заголенuв
Пуцу в обі рукы!

Ишла пича через керт,
Набралася страху –
Пуца вріхы молотила
Зо всього розмаху.

Ой ты, Цилю, сиди в былю,
А я буду в рuщу.
Як ты будеш утїкати,
Та я тебе пuщу.

Ймив иван у рукы пуцу
Й пішать через хыжу.
На тuм боцї хыжі пес
Пuстятиня лиже.

Наші рокы без морокы,
Ги воды несуться.
Бuв у тебе, Йване, хуй,
А нниськы – лем пуца!

У нашого уйка
На хуйи бурбулька.
А, до фраца! –
Кить вто франца?!

Лuг на лавицю дїтвак,
До зимлї му звис пуцак.
Я сякого дїтвака
Ни дала бы й за бка!

Сїв Иван на поли,
Пуцов камінь коле.
Камінь ся розпадує,
А Иван ся радує.

Сїв Иван пиля хлїва
И хуйом товче дрыва.
У штoвцикы складує.
Онь душа ся радує.

Йвана дuвкы мняндyшили,
Убалили го пуд стuл,
Розщuнкали му пачмаґы,
Натягли на хуй постuл.

Дуже м довго майстровав
Над дїров загуслов:
Натягнув на пуцу пичу –
Вчинилися гуслї!

Жон йшли пиля смїтя,
Найшли чоловіка:
Схудлый, пяный, сиґіняшный,
А хуй, ги у бікы.

По селови ходить ковдош,
По каміню хуйом ковтать.
– Дайте, дайте му іды! –
Гойкалувуть всї пизды.

У стежарї пиля ямы
Хлопцї билися хуями –
Так ся товкли, хлобыстали,
Онь ся яйця розлїтали.

Мы из цїмбором хуями
Урыли глубоку яму.
За таку дурницю
Забють нас в темницю?!..

Та я свою тещу пещу
По пиздї поплещу.
А вна мене по хуйищу,
Ги по топорищу.

Мирно пасла в полонінї
Коровка з тильятьом.
Докu м тещу ни уєбав,
Ни звала ня зятьом.

Ишли дuвкы куупатися,
Найшло на нї єбатися.
Єдна каже: – Куплїмся!
Друга каже: – Єбімся!
Тритя каже: – Ни бантуй,
Бо вто мого няня хуй!

Кой ся дuвка убыймала
З хлопцьом у дуброві,
Клала собі пуд гузицю
Вінок бервінковый.

Дuвка хоче, та ни сміє –
Все бойиться почати.
Знай: кой дuвка челленїє –
Хоче пічї ти дати!

Горґона цвіте єдна –
Никайте, бо зломите.
Єбе дuвчину фаттьuв –
Хоче ся знакомити.

Набивай, набивай,
Остолоше, бочку.
Забивай, забивай
Дuвцu в пичу гычку.

Няньо Йвана научив
Вбы вд дuвок аццяк просив:
–Дай ми, янголе, хоть раз!
Ни даєш? Та – най ти фрац!

Кой огинь кладуть у шпорї,
Дым из комина густый.
Йван ся ниґда ни уженить –
Наєбався холостый.

Ой побий, богачику,
Ворота шинґлами,
Та поєби собі матїрь
З твойма доньками. .

Ой побий, богачику,
Ворота драницив,
Та поєби собі матїрь
З твойыв удданицив!

Пuшов сусїд у хащину,
Бо дрывцят му треба.
А я дотuть його жuнку
В стежарї поєбу.

Ой, Петрику, лебедику,
Ни пий воду з пуд ледику,
Ай пий вино из погара,
Вбы ти пуца май чургала.

Пили хлопцї, пили, онь корчма дзвинїла.
Май парадна дuвка пуд корчмов сидїла.
– Ни сиди ты, дuвко, ай иди додому,
Поміняєш будюґовы – прийдеш по новому.

Так ся єби молодым,
Вбы ся з пизды курив дым.
Но, а кить не куриться,
Най пизда тым журиться!

Добре тому коса косить,
Кому мила істи носить,
Кому мила пічї дасть,
Кой ни тече з пічї масть.

Ипна дuвка, файна зростом,
Царапнула пичу гвоздом.
Докuть вся кров ни стекла,
Дотuть пічї ни дала.

Піпа у ня пайтикова,
Чутора – жилїзна.
Так ся дuвка поєбала,
Што ледвы прилїзла.

Уповіш ми, моя мила,
З кым ись ся єбала:
Из гузіцї стырчить сїно,
Из пічї – отава!

А я, малa, так заспала –
Нич ни памнятаву.
Лем здрю: Иван у мuй сукман
Хуй убытирає!..

Шлaєр зняла молода,
Указала де пизда.
А потому фраєр
Утер хуй у шлаєр.

Кой ся вчора пустив дощ,
Відїв я вто. што ни мош:
Кум куму у бороздї
Голов пуцов по пиздї!

Анця єбуна міняє
Семый раз тай наново.
Най, засранка, добре знає
Як давати пяному.

Ой на горї дубина.
Чія пизда? кумина!
Айбо тото ни кума.
Што пуд кумом ни была!

Віруєся, та ни дуже,
Ош кума дає лем мужу.
Бо што тото за кума,
Што пуд кумом ни была?!

Мене пекарь поєбав
На робочuм містї.
Беру на ся будюґовы,
А вся пича в кістї.

Ой, цїмборе, цїмборику,
Цїмборику Пішто,
Жона ти ся похворіла –
Єбати нам нїшто!

Ой вержу я прут у яму,
А прут – поза яму.
Йой, боже мuй милостивый –
Няньо єбе маму!

Ой брали ня у катуны,
Ой брали, тай брали.
Та най собі матїрь єбуть,
Лем бы істи дали!

Нас рано, нас рано
Мати избудила.
На сыру, на сыру
Токану зварила.
А типир, дїти, а типир, дїти,
До дїла ставайте.
Тихую. тихую
Піснечку спuвайте.
Попы з дяками, попы з дяками
Ни переставайте!

Закурися, ни журися –
Тяжко ти ни буде:
Будеш мати што єбати,
А істи ни буде.

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |