Петровций Иван
Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ
:
СПUВАНКЫ ЦЇМБОРАМ ДЇТИНСТВА,
КОТРЫ СИСЇ СПUВАНКЫ ВЖЕ НИГДА НИ УЧУВУТЬ
ВАСИЛЬ МЕЛЛИК
Дуфловані мав груди сись Василь,
А пястухы майже ош оцїльові,
Бо вдарить когось раз, и вже – готово:
Удареный пудлетить, ги мотыль!
В селї ся ввuн никого не бояв:
Дває сьме з ним ходили за дuвками,
Й кить кось ся бити байловав из нами,
Та тот добрі по горгошах дuстав.
Лем час настав, и мы ся розыйшли –
На каждого свої путї чекали.
Якось исьме ся рідко зустрічали,
Хоть у селї обоє сьме были.
Василь ищи и в армію ни йшов,
Коли на нього вто нищастя впало:
Даз дисятеро з ним у бuйку стало –
Над рано там не труп быв, ай лем – кров.
Ни ймили тых, што вбили Василя…
Онь страшно ми типирькы говорити:
Такенна сила в зимлю пuшла гнити…
Най пухом, Цилю, буде ти зимля!
ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |
© Иван Петровцій
, 1996
