Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

СПUВАНКЫ ЦЇМБОРАМ ДЇТИНСТВА,
КОТРЫ СИСЇ СПUВАНКЫ ВЖЕ НИГДА НИ УЧУВУТЬ
ПЕТРО ФЕРЕНЧИКАНИН
Йсю казку мош бы розпочати уд кuнця,
Ош кuлко мuг дїтвак в собі тайити мук,
Бо уд дїтинства быв по няню сиротюк:
Петро не памнятав свого вuтця.

Отиць пuшов му проты руськых на войну
Й дись там погыб. А туй до нас они прийшли
И стали нашыма панами – власть взяли…
З усьых бавок Петро ни бавився в єдну:

Ввuн ненавідїв у войну, у бuйку игр,
Ай брав у рукы мамов купленый баян,
И – гув!.. Кой урuс став поправдї музыкант.
Айбо забыти, ош ввuн – сирота, ни мuг.

Ввuн не лем гув – щи й файну музыку писав –
Мы начинали з ним нимало спuванок!..
Айбо ничекано навікы ввuн замовк,
И у селї лем в спuванках свойых упстав.

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |