Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
НАШІ и НИНАШІ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

Шарль КРО
(1842-1888 рр., Франция)

БУЖЕНЫЙ ГИРИНЬОК

Пиля высокої білої стїны – голої, голої, голої,
Стояла рuтла, а на земли – туйтакый, туйтакый, туйтакый
Лежав пуд нив буженый гириньок – сухый, сухый, сухый.

Пудыходить ткось, держачи в руках – лепавых, лепавых, лепавых
Величезный клепач и читавый гвuзд – острый, острый, острый,
И спутулькану шпульку мотузка – товстого, товстого, товстого.

Рuтлов горі ввuн лїзе – лымпаво, лымпаво, лымпаво,
И забивать свuй читавый гвuзд – ков, ков, ков
Онь пуд вышню партицю білої стїны – голої, голої, голої.

Потому ввuн мече свuй клепач – долu, долu, долu,
До гвозда приязує мотузок – довгый, довгый, довгый,
А до мотузка – буженого гиринька – сухого, сухого, сухого.

Потому ввuн ся спущать рuтлов долu – лымпаво, лымпаво, лымпаво,
Несе рuтлу гет и свuй клепач – тяжкый, тяжкый, тяжкый,
И лымпаво йде собы в якісь – поковбікы, поковбікы, поковбікы.

И удтовды буженый гириньок – сухый, сухый, сухый,
Онь на самому кuнчику того мотузка – довгого, довгого, довгого,
Ледвы-ледвы ся былымбать – улїво, управо, улїво.

Я угадав сисю фіглю – просту, просту, просту
Вбы змийриговати урослых люди – панюговатых, панюговатых, панюговатых.
А заєдно посмішити дїточок – піцїцькых, піцїцькых, піцїцькых.

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |