Вам видиться, ош ковнутый им міхом,
Кой служу тuв, што продає любов.
Та де краса – товар, мы там потихы
Ганглюєме її смачнов дїров.
Лем лынгарї у двирї, я – гет з хыжі:
Бігом у бовт – несу вино й іду.
Я – гощу йих, Марго, - цюлює й лиже,
Вни – платать гроші за товсту звізду.
Вфайнила тя Марго?! Ни забывай
Зайти и завтра в наш з нив куперай.
Айбо ни всьо в нас так, ги має быти:
Клїєнт утїкне, а гроши ни дасть.
Товды Марго я зачинаву бити –
По голuм тїлї файно ходить пясть.
А вна, ги льофа, ми зачинать лати...
Пак гойкать: ''Ты – Луціфере!'' – й Христом
Ся божить за роботу гроші брати,
Вбым лынгарям сим ни казав тайком:
- Вфайнила тя Марго?! Ни забывай
Зайти и завтра в наш з нив куперай.
У постели ся мириме, и туйкы
Такоє ся починать – ткось би вчув,
Ош як Марго попердує, бульбулькать,
Бо я ї фест в товсту звізду товчу.
Нафаралловані вснеме, а рано
Марго ми звирьхы сїдать на сисе,
Што шпатно ся запряче в товсту рану –
И впят ся гымбать, гыгать и трясе!
А ты, клїєнте, мало зачекай –
Зайдеш пuзнїше в наш з нив куперай.
В мороз и в дощ туй маву добру стріху.
Блудник з блудницив – маєме й на хлїб.
Менї фрайирка друга – лем для сміху,
Бо де щи на страшнuв аццuв земли
Я буду – най в мерзкому! – та в теплї?..
Ты ни честуй нас… Лем не забывай
Зайти и завтра в наш з нив куперай.
