Навхтема вто м запамнятав,
Ош як из склянкы м убивав
Дубuвку, дубuвку, дубuвку.
А кой ня палинка взяла,
Товды м пuшов на край села
До дuвкы, до дuвкы, до дuвкы.
Світили звізды й иншый фрас,
И так хотїлося в тот час
Гарначкы, гарначкы, арначкы.
Та втїк и місяць из небес,
Загавкати боявся пес,
Вать мачка, вать мачка, вать мачка.
Як прийшов им за обоч,
Пуд возuр вер йuв цїлый корч
Дербанкы, дербанкы, дербанкы.
Лем єдного м ни утямив,
Ош де м у чорта загубив
Топанкы, топанкы, топанкы.
Ногов по двирьох им сягнув,
Онь им жилїзну изогнув
Форгіту, форгіту, форгіту.
И дочекав им накониць -
Из хыжі уйшов йuв отиць
Сердитый, сердитый, сердитый.
"Ты што - прийшов на мулатшаг?!
Якого сь грома туй притяг,
Ги біка, ги біка, ги біка!
Ци ты, битанго, вглух, услїп -
Ушыткы сплять у нас в селї,
Й Марїка, Марїка, Марїка. "
Та што менї його грuзьба,
Кой босі стойиме оба
На вітрї, на вітрї, на вітрї.
Я туйкы шпатно в жеб посяг,
Ввuн зрадовався, ги дїтвак,
Пuвлїтрі, пuвлїтрі, пuвлїтрі.
Як исьме добре потягли,
За пличі вбоє ся взяли
Кунтитні, кунтитні, кунтитні.
И чули всї в селї дuвкы,
Як мы спuвали спuванкы
Дуетні, дуетні,дуетні.
