Петровций Иван

Іван Петровцій
НАШІ СПІВАНКЫ :
 

СПІВАНКА ЗА КОВДОША

Пилисьме у корчмі, що вже ніч была,
И товды до корчмы Марька пудыйшла.

Звідать мене Марька: - Туй с якыми п'ють?!
А я Марьці кажу: - С тыми, що давуть!

Звідаву я Марьку: - Що ты, Марько, п'єш?!
Марька мині каже: - Вшитко, що даєш!

Упилисьме літер, упилисьме щи,
И товды я Марьку за цицькы строщив.

А цицькы у Марькы білі, ги на гріх,
И туга гузиця, и курварськый сміх.

Я сься зняв пачмагы, Марька всьо зняла,
И товды ся в корчмі фігля почала.

Быв я доста п'яный, кой на Марьку м ліс,
Сховс имся йів с пупа, и упав им внис.

Бухнув им на зимлю, стіл им розлупив,
Всьо, що в ня стояло, надвоє м зломив...

Так ня заболіло, що м ни відів нич,
И, як быв им - голый, убіх им у ніч.

Утікаву голый, а за мнов всьі псы,
Кури, мачкы, свіні - вовчі голосы...

Впав им пиля церкви - змолоченый сніп -
Надо мнов схылився в чорных ризах піп.

Каже мині: - Сигінь, ковдошом ись став.
Треба вбысь до завтра уцціть ни вставав.

Бо ниділя завтра, в цирьков всьі підуть,
Й ковдошови в шіпку може щось дадуть...

Я сижу пут церквив, в цирьков йдуть дівкы,
Й ковдошови мечуть в шіпку копікы!

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |

© Іван Петровцій, 1996

Hosted by uCoz