Встав рано Бог, убмыв долонї,
У возuр усунув копоню:
На землю ся попризирав –
Щи крутиться? Ци – чорт ї взяв?!..
Ай видить, там є, де й бывало,
Лем припараджена штось мало.
- Кить врозуміву вту параду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!
Людкове, сигіняшні люде
По люцькы – дрuбно! – Бога судять:
Понапридумали легенд,
Ош правлю світом я єден!..
За мене мош хоть што вповісти,
Айбо и в мене суть міністры,
Лем кить дадуть ми добру раду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!
Вбы вд живота сьте мали радuсть,
Я дав вино вам й жuнську слабuсть.
А вы на вто ся наплювали –
Усе бысьте лем войовали,
Пак вд минї каждый з вас біжить:
''О Господи! допоможи!'' –
Кить годен вашу врвати ссваду,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!
Што за дрuбнота беззаконна
Там повсїдалася на троніы?!
Щи й гойкавуть, гибы я сам
Дав право й силу королям.
Лыньгарьоватых, фрацоватых,
Ци мuг я йих туды напхати!? –
Кить я твориць сих маскарадuв,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!
Тучны живуть, ги свінї, попы,
Нам в очи брызгавуть иссопом.
И нuч при ночи, динь при дню
Всьым говорять эдну бріхню.
Што лопонять они в молитвах,
Ни годен я порозуміти.
И кить ни брешуть – догделабы! –
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!
Змиріться, люде! христіяне!
Вам – добрым! чистым сирцьом! – дав им
Любити. пити вшытко істи,
Хоть кому правду уповісти!..
Ни бuйтеся новых потопuв,
А з ними – королuв! и – попuв! –
Кить хоть єден з них в царстві сяде,
Та най у пекло я упаду,
           Най в пекло впаду!