Petrovtsiy

Петровций Иван

Иван Петровцій
ПОСЛЇДНЇ СПUВАНКЫ
РУСИНСЬКА ПОЕЗИЯ :

СПUВАНКА ЗА ЧАС И ЗА ПРОСТUР
За секундов йде минута,
Вже йих тьменна тьма прuйшла! –
Мїсяцї з роками ровтов:
Час иде в моє село!

Є в селї глубока ямка,
Што ни витко йuв динця,
Час, ги мед, ся ссыпать тамкы,
И ниє тому кuнця.

Вже привыкли люде прості,
Ош у них часу – вікы!..
Лем ни слухає йих простuр –
Розплываєся в бокы.

Горы, долы, рікы, море
И далекый океан
Розплывавуться на горе
Осuйчан–єдносїльчан.

Вд ямцї тuв, де час налито,
Прийдеш – всунеш руку в мед,
Й на долони в тя розлито
Вто, што відїв Архімед.

А протягнеш рукы в бокы –
Иппен мийтер уд плеча! –
И в души в тя сум глубокый:
Простuр втїк – упстався час!

ЗАГОЛОВКЫ | Пишіть! |